Wilton: Daar buiten loopt een schaap

Ben je daarentegen een langslaper, kun je je nest niet uit, probeer je een gat in de dag te slapen, doe je niets liever dan meuren maar wil je toch een huisdier dat niet elke morgen tegen half zeven op je bed springt met een op knappen staande blaas? Neem dan een behaard gordeldier, wangzakmuis of kleine bruine vleermuis. Die pakken elke dag zo’n twintig uur slaap. Heb je dus een seizoenkaart van 040, ga dan rustig met je huisdier naar het stadion en slaap daar allebei rustig verder. Ik ben overigens nog steeds niet bekomen van het kampioenschap van 040. Wat een topseizoen. Na de 5-0 tegen 013 wist ik het zeker: dit wordt het seizoen van 040. En weet je wat ik nu zo knap vind? Je wordt op een zondag kampioen, je moet de platte kar op en vervolgens naar het Stadhuisplein waar een paar honderd zatlellen je schreeuwend staan op te wachten om vervolgens nog drie competitiewedstrijden te knallen! Gewoon drie punten pakken tegen die lastige lui uit Den Haag, Kerkrade en Groningen die weer enorm in hun sas zijn met opnieuw een jaartje eredivisie. Zeker het laatste duel thuis tegen de Aardbevingploeg was om te smullen. Je zag die afscheidnemende Pröpper en die Locadia denken: ‘Wat hebben wij godverdomme spijt dat wij hier zijn vertrokken.’ Waarschijnlijk een vlaag van verstandverbijstering, je ziet het vaker bij voetballers met een alarmerend laag iq. Om kwart over vier dacht ik (mijn paard stond buiten naast de Afrikaanse olifant van Henk), we zijn helemaal klaar voor de Champions League. Maar goed voetbalvrienden, wie gaan er en wie komen er? Laten we eerlijk zijn: klasbakken als Brenet, Hendrix en Easy Martien, die houd je niet. Er kloppen in 040 dagelijks topclubs aan de deur (dacht ook dat ik Wim van Meijl nog zag wegrijden), dus het zou zo maar kunnen dat we genoemde sterren volgend seizoen terugzien in de historische clubkleuren van Excelsior Moeskroen, Erzgebirge Aue of Milton Keynes Dons.
Maar goed, wie had er ooit gedacht dat je als supporter van Nijnsel 1 nog ooit in Siebengewald zou uitkomen? Geen weldenkend mens maar het gebeurde wel: op de Dag des Heeren Hemelvaart. Ik denk dat de hemel dichterbij is dan Siebengewald. We vertrokken met de nachtbus. Leo R. had wel een ploertendoder bij zich want ‘gewald’ betekent volgens mij nog steeds geweld. En Leo kan met zijn gipsen poot toch niet zo snel weg komen. Zonder ook niet, hoor ik nu sommige mensen denken. Benzine nog steeds bijna twee dubbeltjes per liter goedkoper dan in ons landje waar iedereen er volgens de regering elk jaar stevig op vooruit gaat. En je kunt hier ook nog steeds met Duitse Marken betalen. Ze heetten Sturmvogels, ik denk genoemd naar de oud voorzitter die ergens medio vorige eeuw Sturmführer van beroep was. Leo bekende dat dit zijn eerste verre reis was (ooit moest hij invallen bij de Jumbo in Mariahout) en zich daarom ook had laten vaccineren. En natuurlijk de klok een uurtje vooruit als je naar het oosten rijdt. Wel een raar gevoel als je met je snelle, sportieve Van Hoof bus tussen al die Trabantjes rijdt. Er was een Limburgse scheidsrechter en dan speel je dus tegen twaalf man. Hij legde de bal op de stip. Misschien een blackout. Maar nee, het was een strafschop zei de man uit Panningen. Normaal gaat daar een oorzaak aan vooraf maar dit keer niet. Hij vond die 0-0 wel welletjes en zag graag het scorebord een keer oplichten: 1-0. 1-0 met een 0-0 gevoel. Heel apart. En opnieuw bekroop mij het gevoel dat ik al jaren heb: waarom hoort Limburg niet bij Duitsland? Waarom kunnen wij niet met een provincie minder? Wat is daar mis mee? Dan kunnen we ook vol trots zeggen: ‘Wij hebben bij Nijnsel een scheidsrechter uit Duitsland, der Edwin Peters.’ En hij fluit nog niet eens zo ganz schlecht.
Sportvrienden, ik kijk al uit naar de wedstrijd van volgend seizoen PSV-FC Emmen (0591) voor een uitverkocht huis. En optimistisch als ik ben: dat hebben die Drenthen nog niet gewonnen.