Wilton: de Kluts

Ze kwam als verzorgster mee met Rhode 2 die hier kwamen trainen. Ik wilde haar spontaan en vol trots en enthousiasme onze accommodatie rondleiden toen ze zei: ‘Dat hoeft niet, want ik ben hier bekend. Mijn vriend voetbalt hier….’ Na een snel pilletje onder de tong bleef ik nog net op de been. ‘Mijn vriend voetbalt hier…..’ Daarna begon ik aan de lange reeks van mannelijke leden en toen ik bij nummer 327 was bleven er nog twee over: ikzelf, maar ik was het niet, dacht ik, en, nee toch….?’ ‘Stefan Hendriks?’ ‘Ja, die!’ De Kluts dus. Vorige week zag ik hem nog twee wereldgoals in één wedstrijd scoren. En nog eerder wilde hij als een sjamaan mijn bovenlichaam intapen tegen hooikoorts. En nog eerder ging hij wel eens naar Amsterdam toen Ajax nog succesvol was. Volgens mij had hij toen nog geen rijbewijs en nog wat haar op zijn kruin. Deed me weer denken aan dat mopje over die man die een kapsalon binnenloopt en daar spontaan zijn broek laat zakken. De verbouwereerde kapper zegt: ‘Wat doe je nou?’, waarop de man antwoordt, verwijzend naar de prijslijst: ‘Daar staat het toch? Zakkammen twee kwartjes.’ Stefan Hendriks. De Kluts. Die was hij in elk geval niet kwijt toen hij voor dit meisje koos.